Ég var tveggja og hálfs árs og man ekki neitt

Í dag eru 25 ár frá því sá atburður sem mótaði mig hvað mest átti sér stað.

Ég var tveggja og hálfs árs þegar við fjölskyldan lentum í snjóflóðinu á Flateyri. Sem betur fer hafði pabbi byggt svo sterkt hús að efri hæðin flaut ofan á flóðinu og við komumst öll lífs af. Við misstum allt veraldlegt en við höfðum hvort annað og það skiptir mig mestu máli.

Ég var tveggja og hálfs þegar ég lenti í atburði sem ég man ekkert eftir en hann hafði áhrif á hugsunarhátt minn fyrir lífstíð. Ég man eftir þegar ég lék mér á grunninum á húsinu mínu, ég man eftir óörygginu, hræðslunni, óréttlætinu og sorginni sem ég fylltist og skynjaði í kringum mig þegar ég skammaði snjóinn og ég man hvernig hugur minn þroskaðist og ég gekk ekki að morgundeginum vísum.

Ég hef oft verið spurð að því hvort ég líti ekki öðruvísi á lífið eftir heilaáföllin þrjú, svarið er nei, ég var tveggja og hálfs árs þegar hugur minn tók í fyrsta skipti út ótímabæran þroska. Sem lítið barn í blóma lífsins náði ég í gegnum þessa hræðilegu og miklu sorg að halda í blómstrið með ör á sálu minni og skilning á lífinu sem ég vona að ekkert tveggja og hálfs árs gamalt barn þurfi að fá, svona er lífið í hnotskurn og það eina sem ég get gert er að njóta hvers dags sem mér er gefinn.

Okkur fjölskyldunni fannst ósanngjarnt að náttúran gæti rekið okkur frá Flateyri, þannig við þrjóskuðumst við og pabbi byggði aðra höll fyrir okkur á Flateyri. Í dag er hugurinn heima og hjá öllum sem misstu svo mikið. Ég kveiki á kertum og læt hugann reika um liðna tíð.

Leynitrixið mitt! ❤️

Ég hef verið svo mikið spurð að því hvað ég noti af svona líkamsvörum en þar sem ég hef alltaf verið þurrari en allt sem þurrt má kalla þá hef ég aldrei viljað tala um það. Þar til ég fór að nota Chito Care vörurnar – þá breyttist húðin mín alveg!

BODY SCRUB

Ég hef prófað marga líkamsskrúbba og mér finnst þeir allir gera húðina mína enn þurrari. Ég hafði því ekki háar væntingar en þegar ég fór í sturtu og prófaði þennan skrúbb fór hann langt fram úr mínum björtustu væntingum! Húðin varð silkimjúk og full af næringu!

HAND CREAM

Ég elska þennan handáburð! Hann skilur ekki hendurnar eftir fitugar og ógeðslegar eins og sumir handáburðir en hann virkar ótrúlega vel! Hann er einstaklega hentugur á tímum eins og eru núna þar sem allir eru að spritta sig og höndunum vantar meiri raka og næringu!

BODY LOTION

Body lotionið er eitt það besta sem ég hef prófað! Mér finnst að allir ættu að prófa það og dæma á sínu skinni. Það er rosalega létt og rakagefandi, með mildri og léttri lykt. Ég hef alltaf verið flagnandi af þurrki á líkamanum þangað til ég fékk þetta!

FACE CREAM

Og svo er það star of the show – andlitskremið! Ég sver að ég hef aldrei prufað neitt krem í líkingu við það! Það er svo ofboðslega gott, rakagefandi, milt og létt! Ég trúi því að allir ættu að prufa þetta krem því ég held að mörgum vanti það í rútínuna sína eins og mig! Núna nota ég það bæði kvölds og morgna og þarf ekkert annað! Það er með sólarvörn og verndar gegn útfjólubláum geislum sólar og bláu ljósi frá tölvu- og snjalltækjaskjám. Það hlaut Global Makeup Awards árið 2020 og mér finnst það engin furða!

SERUM MASK

Þessi maski er ótrúlega rakagefandi, nærandi og góður! Mér líður svo ótrúlega vel í húðinni eftir hann. Ég mæli með honum fyrir alla þá sem vilja eiga sér notaleg haustkvöld. Ég mun nota hann mikið til að gera haustkvöldin aðeins notalegri! Svo leysist hann einnig upp í heitu vatni svo hann er tilvalinn til að hafa á í baði og leyfa honum svo að leysast upp í baðinu til að fá extra næs næringu fyrir allan líkamann.

Enn einn stóri sigurinn!

Fyrst eftir að ég fékk áföllin þá stóð ég föst í þeirri trú, sem var í samræmi við það sem ég fékk iðulega að heyra frá fólki sem vann við þetta og spáði í þessu á hverjum einasta degi, að batinn myndi allur verða á fyrsta árinu.

Þegar ár var liðið hélt ég samt áfram að finna sigrana vinnast hægt og örugglega. Þá hætti ég að trúa á þetta bull. Það er ekki til neitt skólabókardæmi um manneskjuna. Við erum jafn ólík og við erum mörg.

Þegar örugglega tvö til þrjú ár voru liðin frá áfallinu fann ég aftur lykt, var styrkari í öllum hreyfingum og stóð mig sífellt betur í æfingum. Ég tjáði mig líka skýrar á spjaldinu og átti auðveldara með að gefa frá mér sterk og greinileg hljóð.

Þá tók ég þá meðvituðu ákvörðun að ég skyldi bara alltaf trúa á mig sjálfa og að ég myndi aldrei bera mig saman við einhverja aðra.

Fyrst eftir stóra áfallið misstu lungun mín eiginlega allan kraft svo að ég var bundin við öndunarvél í langan tíma. Mér var ekki ætlað að komast úr henni en svo þegar mér tókst að rífa mig frá henni og anda bara sjálf með aðstoð súrefnis þá álitu allir að eitthvað stórkostlegt og óvenjulegt hefði átt sér stað. Ég er sjálf reyndar alveg viss um að þetta hafi bara verið þessi blessaða þrjóska í mér. Henni hefur tekist að rífa mig frá sjúkrahúsunum þannig að lungnabólgurnar sem ég fékk, hverja á fætur annarri, drógu mig bara næstum því til dauða en ekki alveg. Nú er ég hér ennþá og ennþá að vinna sigra á lífinu mínu, þvert á öll skólabókardæmi.

Núna, fimm árum og tveimur mánuðum síðar, hef ég loksins sigrað þann sigur sem ég hef saknað hvað mest og þráð að hafa getað allan þennan tíma. Því það að geta ekki gert það sem sigurinn felur í sér getur dregið mann til dauða. Þið getið ímyndað ykkur stressið og kvíðahnútinn sem það skapar. Núna í ágúst fann ég í fyrsta skipti fyrir því að vera örugg með að geta hóstað ef eitthvað fór ofan í öndunarveginn!

Ég hósta núna ein og óstudd ef eitthvað fer þangað sem það á ekki að fara og ég græt af gleði í hvert skipti sem það gerist. Það er frekar óheppilegt að verða svona glöð yfir einum hósta. Ég bara get ekkert að því gert. Ég vaknaði meira að segja um daginn við það að mér svelgdist örugglega á og var því hóstandi. Ég sveif um á bleiku skýi allan þann dag. Þó að ég hafi örugglega orðið þreytt við að vakna svona snemma var mér alveg sama því að ég vaknaði við það sem mig hafði dreymt um og þráð af öllum lífs og sálarkröftum að geta gert í ríflega fimm ár. 

Ég er því ótrúlega stolt og glöð stelpa í dag.